Whiplash is moeilijk te bestuderen omdat de patho-anatomie ervan slecht bekend is gebleven, maar de facetgewrichten zijn onlangs geïsoleerd als een plaats van pijn bij veel mensen met een whiplash.

 

Bij een typische kop-staartbotsing worden het bekken, de borstkas en het hoofd van de inzittende snel achter elkaar naar voren gehaast. De enorme traagheid van het hoofd leidt tot een horizontale translatie (terugtrekking) van het aanvankelijk stationaire hoofd ten opzichte van de voorwaarts versnellende torso, en deze beweging veroorzaakt compressie, afschuiving en uiteindelijk spanning in de cervicale wervelkolom.

 

Recente studies hebben de chronische pijn van verschillende whiplash-patiënten gelokaliseerd in de facetgewrichten. Latere experimenten met zowel menselijke proefpersonen als kadavercellen hebben aangetoond dat schade aan de capsulaire ligamenten een rol kan spelen in de patho-anatomie van whiplash-letsel.

 

Kinematica van Whiplash-verwondingen

 

Biomechanische studies van whiplash-letsel hebben menselijke proefpersonen, dieren, kadavers en wiskundige modellen gebruikt om mogelijke mechanismen van whiplash-letsel te onderzoeken. Onwetendheid van onderzoekers over de weefsels die verantwoordelijk zijn voor de pijn heeft de inzichten vaak beperkt. Recente studies hebben echter een kandidaatweefsel voor whiplash-letsel geïdentificeerd en het heeft een focus verschaft voor onderzoek naar de mechanica van whiplash-letsel.

 

Het begrip van letselmechanica begint met een waardering van hoe individuen reageren op de soorten verstoringen die whiplash-letsel veroorzaken. Aanrijdingen van achteren, waarbij het voertuig van een inzittende van achteren wordt aangereden en naar voren wordt gehaast, zijn in verband gebracht met een verhoogd risico op whiplash-letsel en een hogere frequentie van symptomen in vergelijking met andere botsrichtingen. Dientengevolge zijn verstoringen die een botsing simuleren gebruikt door de meeste biomechanische experimenten die zijn uitgevoerd om whiplash-letsel te onderzoeken. Veel onderzoeksgroepen hebben proefpersonen bestudeerd die werden blootgesteld aan whiplash-verstoringen, en ondanks verschillen in proefpersonen, voertuigen, stoelen en de crashes die bij deze groepen werden gebruikt, is een stereotiepe reactie waargenomen bij normaal zittende proefpersonen.

 

 

 

 

Het bekken wordt naar voren gehaast, door een combinatie van de houding van de inzittende en de meegevendheid van de stoel blijft de versnelling van de romp achter bij de versnelling van het bekken. Dit bewegingsverschil tussen het bekken en het bovenlichaam veroorzaakt een kleine rotatie van het bovenlichaam en leidt tot een aanvankelijke buiging van de nek, ondanks het feit dat het hoofd in dit stadium van de geïnduceerde kinematische respons nog steeds effectief stilstaat. Naarmate de romp naar voren versnelt ten opzichte van het hoofd, ontstaat er een horizontale translatie tussen de basis van het hoofd en de wervelkolom, waardoor de onderste wervels van de wervelkolom zich uitstrekken. De horizontale afschuifstijfheid van de rechtopstaande wervelkolom is onvoldoende om de rotatie- en overgangstraagheid van het hoofd te overwinnen, en hierdoor buigen de bovenste cervicale segmenten. Door de veranderende configuratie van de wervels is de cervicale wervelkolom beter in staat om horizontale krachten aan te moedigen, en deze krachten versnellen zowel de onderkant van de schedel naar voren als zorgen voor een achterwaartse rotatie (expansie) van het hoofd.

 

 

In de aanwezigheid van een correct geplaatste hoofdsteun worden zowel de hoofdextensiehoek als de horizontale translatie tussen de romp en het hoofd (retractie) gestopt en omgekeerd door de combinatie van een externe kracht die vanuit de hoofdsteun op het hoofd wordt uitgeoefend en innerlijke krachten die worden ontwikkeld door zowel de ligamenteuze cervicale wervelkolom als de reflexcontractie van de cervicale spieren.

 

Er treden grotere uitschuif- en terugtrekbewegingen op en de beweging van het hoofd kan worden gestopt en omgekeerd door inwendige banden en spierkrachten als er geen hoofdsteun aanwezig is of als er een opening is tussen de achterkant van het hoofd en de hoofdsteun. De effectieve posities van het hoofd en de hoofdsteun kunnen daarom een ​​substantiële invloed hebben op de grootte van de hoofd- en nekkinematica en uiteindelijk op de grootte van de belastingen die worden uitgeoefend op de weefsels van de cervicale wervelkolom.

 

Na de interactie met de rugleuning en de hoofdsteun stuiteren het hoofd en de borst naar voren. Voorwaartse torsobeweging kan worden beperkt door een veiligheidsgordel, terwijl voorwaartse beweging van de geest lijkt te worden gecontroleerd door aanhoudende activering van de achterste nekspieren.

 

De omvang van onze informatie is beperkt tot chiropractische en ruggengraat verwondingen en voorwaarden. Om opties over het onderwerp te bespreken, kunt u vrijblijvend Dr. Jimenez vragen of contact met ons opnemen bij 915-850-0900 . 

 

Door Dr. Alex Jimenez

 

Bijkomende onderwerpen: Auto-ongelukbeschadigingen

 

Whiplash, onder andere auto ongeluk verwondingen, worden vaak gerapporteerd door slachtoffers van een auto botsing, ongeacht de ernst en de graad van het ongeval. De kracht van een slag kan schade of letsel veroorzaken aan de baarmoederhuid, evenals aan de rest van de wervelkolom. Whiplash is over het algemeen het gevolg van een abrupte, terug-en-weer schot van het hoofd en nek in elke richting. Gelukkig zijn er een verscheidenheid aan behandelingen beschikbaar voor het behandelen van ongelukken bij auto's.

.video-container {positie: relatief; padding-bottom: 63%; padding-top: 35px; hoogte: 0; overloop: verborgen;}. video-container iframe {positie: absoluut; top: 0; links: 0; breedte: 100%; hoogte: 90%; border = none; max-width: 100% belangrijk;}!

 

TRENDING ONDERWERP: EXTRA EXTRA: Nieuw PUSH 24 / 7®? Fitness centrum