De toepassing van immunovoedingstherapie is gevarieerd, variërend van ernstig zieke patiënten, perioperatieve immunovoeding, atletische verbetering en meer recentelijk bij COVID-19-patiënten. De onderliggende factor van de effectiviteit van immunonutritie is echter het vermogen om ontstekingsreacties te verminderen en immuunreacties te verbeteren met behulp van farmaconutriënten. Bovendien probeert immunonutritie de barrièrefunctie tegen te gaan, om te keren en te herstellen, ontstekingen te verminderen, de immuunrespons gerelateerd aan COVID-19 te verbeteren en eiwitsynthese te bevorderen. Een groot aantal bioactieve stoffen die in de functionele geneeskunde worden gebruikt, worden toegepast in immunonutritie. Bij de pathogenese van COVID-19 kunnen functionele voedingsmiddelen, vitamines, essentiële vetzuren en immunomodulerende verbindingen de resultaten verbeteren. Ook kan een betere voedingsstatus, ondersteund door deze voedingscomponenten, de pro-inflammatoire storm verminderen en ademhalingsstoornissen verlichten die aanwezig zijn bij de zwaarlijvige patiënt met de diagnose COVID-19.

Vitamine A:

Vitamine A functioneert als een voorloper van immuuncellen, evenals de differentiatie van epitheliaal weefsel. Daarom fungeert het als een beschermer van de darmbarrière en een imprinting factor voor het immuunsysteem. Bovendien hebben de carotenoïden een gunstige invloed op de membranen, omdat ze de communicatie tussen gap-junctions verbeteren. Bovendien zijn carotenoïden ROS-scavengers, wat zich vertaalt in verminderde toxische effecten als gevolg van de immunoregulerende acties.

Vitamine A-tekort heeft een cruciale invloed op de immuunfunctie. Niet alleen beïnvloedt het tekort de permeabiliteit van de barrière, maar schaadt het ook het aangeboren immuunsysteem. 

NK-cellen:  Vitamine A moduleert de fagocytische en oxidatieve activiteit van de macrofaag burst. Bovendien draagt ​​deze vitamine bij aan de rijping en deficiëntie van macrofagen.

Vitamine A heeft ook meerdere effecten op verworven immuniteit, aangezien het betrokken is bij de ontwikkeling en differentiatie van Th1- en Th2-cellen. Vitamine A moduleert de balans tussen Th2- en Th1-cellen, waardoor de respons van de Th2-cellen afneemt en de laatste toeneemt. Dit vertaalt zich in een gemoduleerde Th2-respons en onderdrukking van de productie van Il-12, TNF-a en IFN-y door Th1-cellen. Bovendien onderdrukken normale niveaus van vitamine A de differentiatie van Th17, wat zorgt voor een betere controle van ongunstige immuunreacties.

Vitamine C:

Vitamine C is een krachtige antioxidant die samen met andere bioactieve verbindingen werkt om de epitheelfunctie te herstellen. Collageen interageert bijvoorbeeld met vitamine C om de epitheliale integriteit te behouden, wat de translocatie van pathogenen vermindert.

Ook beschermt vitamine C, als onderdeel van zijn scavenger-functies, het celmembraan tegen reactieve zuurstofspecies, waardoor epitheliale barrières worden beschermd. Bovendien is deze vitamine cruciaal voor de proliferatie, functie en beweging van neutrofielen, monocyten en fagocyten. Wat leukocyten betreft, vitamine C bevordert de migratie naar de infectieplaats, fagocytose en bacteriedoding.

Vitamine D:

De meeste immuuncellen hebben vitamine D-receptoren. Bovendien kunnen sommige van deze cellen de actieve vorm van vitamine D synthetiseren. Dit suggereert inderdaad dat vitamine D een substantiële immunomodulerende invloed heeft. 

Evenals de eerder genoemde vitamines, kan vitamine D de afweer van de gastheer verbeteren door de integriteit van de epitheliale barrière te verbeteren. Calcitriol verhoogt inderdaad de productie van antimicrobiële eiwitten zoals cathelicidine en β-defensine die de groei van een gezonde darmmicrobiota bevorderen en de darmbarrièrefunctie ondersteunen. 

 Vitamine D induceert de synthese van een antimicrobieel peptide in epitheelcellen en macrofagen met betrekking tot de immuuneffecten ervan. 

Vitamine D versterkt de differentiatie van monocyten van macrofagen, verbetert de productie van superoxide en vergemakkelijkt de antigeenpresentatie door dendritische cellen. Bovendien bevordert de functionele vorm van vitamine D, calcitriol, pathogene dood door de expressie van antimicrobiële eiwitten te reguleren: cathelicidine en defensine.

De ontstekingsremmende effecten van vitamine D zijn afhankelijk van het vermogen om IFN-y te onderdrukken. Bovendien gaat deze verbinding ontstekingen tegen door de synthese van ontstekingsremmende cytokines door macrofagen te bevorderen.

Vitamine E:

Deze vitamine bestaat in twee verschillende vormen:

Tocoferolen: komen vooral voor in noten en plantaardige oliën. 

Tocotriënolen: in grote hoeveelheden aanwezig in sommige zaden en granen.

Nog niet zo lang geleden geloofde men dat er geen vitamine E-tekort was, of dat er in ieder geval geen tekenen en symptomen aan verbonden waren. Tegenwoordig weten we echter dat hoge niveaus van vitamine E in serum verband houden met positieve celgemedieerde immuunresponsen. Het mechanisme hierachter is het vermogen van vitamine E om de integriteit van epitheliale barrières te herstellen door de schade veroorzaakt door vrije radicalen ongedaan te maken.

Vitamine E-immuunmechanismen zijn:

• Vitamine E verbetert de cytotoxische activiteit van NK-cellen.
• Remt de activiteit van cyclo-oxygenase-2 (COX-2) door de productie van stikstofmonoxide (NO) te bemiddelen.
• Verhoogt het percentage antigeengeheugen, wat de vorming van immuunsynaps in naïeve T-cellen verbetert.
• Moduleert de balans tussen Th1/Th2-cellen 
• Vermindert de kettingreactie van vrije radicalen door dit proces te doorbreken met zijn antioxiderende effecten.

Micronutriënten testen:

 

Vitaminen zijn essentiële co-factoren die de stofwisselingsroutes in ons lichaam ondersteunen. Ondanks deze cruciale rol ondersteunen ze ook het immuunsysteem door de respons te moduleren, de differentiatie van immuuncellen te bevorderen, antimicrobiële eiwitten te synthetiseren en de epitheliale barrière tegen ROS te beschermen. Deze effecten ondersteunen ook de diversiteit en groei van de darmflora, wat resulteert in een betere immuunrespons. Desalniettemin wordt in het geval van een infectie vitamine-uitputting verwacht vanwege hun eindeloze immuunvoordelen. Daarom moet een tekort aan micronutriënten worden beoordeeld en aangevuld als onderdeel van de COVID-19-behandeling. – Ana Paola Rodríguez Arciniega, MS

Referenties:

Di Renzo, Laura et al. "COVID-19: is er een rol voor immunovoeding bij obese patiënten?" Tijdschrift voor translationele geneeskunde vol. 18,1 415. 7 nov. 2020, doi:10.1186/s12967-020-02594-4

Aanvullende online links en bronnen (24/7 beschikbaar)

 

Online afspraken of consulten: bit.ly/Boek-Online-Afspraak

 

Online intakeformulier lichamelijk letsel / ongeval: bit.ly/Vul-Uw-Online-Geschiedenis 

 

Online beoordeling van functionele geneeskunde: bit.ly/functioned